بسم الله الرحمن الرحیم

                                                                                                                               61انفال

شنوایی وشنیدن صدای یار یکی از بهترین لذتهای زندگی هر فرد محسوب می شود ، به طوری که از دست دادن این حس میزان زیادی عقب ماندگی برای فرد به وجود می آورد .اما شنیدن تنها باگوش بیرونی نیست ما می توانیم با مراقبه قلبمان را به گونه ائی پرورش دهیم که بسیاری از صداها را از طریق دل وقلب خود بشنویم که همانا علم واقعی و حکمت از طریق سینه افراد دریافت می شود ولی متاسفانه به دلیل گناهان زیاد و نداشتن توکل این ندای حقیقی را نمی شنویم و راه را به خطا می رویم . برای رسیدن به محبوب باید با چشم دل دید و شنید . متوکل واقعی کسانی هستند که با قوای درونی شان می بینند و می شنوند . بسیاری از ما انسانها نه می بینیم ونه می شنویم اما غافل از آنکه خود را بینا وشنوا می پنداریم . پیامد شنوایی حقیقی دانایی است . نکته جالب انکه در قرآن کریم هرگاه در مورد شنوایی خداوند صحبت می شود بلافاصله عالم بودن و دانا بودن باریتعالی نیز آورده می شود . در آیه 37 زمر آمده است که تنها از خدا راهنمایی بخواهید گمراه نمی شوید و تنها تکل کندگان به او هستند که پیروز می شوند .در آیه 38 نیز این تاکید بیشتر می شود بطوری که خداوند می فرماید تنها کسی که می تواند بدیها را از ما دور کند و برای ما رحمت را به ارمغان بیاورد وجود مبارک خودش است .در انتهای این آیه نه یک بار که دو بار کلمه توکل ذکر شده است و به صراحت می فرماید اگر می خواهی سربلند باشی بگو تنها خدا برای من بس است . اوردن فعل به صورت امری بر محکم بودن این تکیه گاه می افزاید و از طرفی ذکر کلمه حسبی الله نیز تاکید دیگری بر توکل است که همانا برای ما انسانها خداوند کافی است در آخر نیز با امدن دوباره کلمه توکل بر زیبایی آیه مذکور می افزاید . در ادامه نیز خداوند حجت را تمام می کند و می فرماید باشد حال اگر دوست داری توکل کن در غیر اینصورت عواقب ان را خواهی دید .

از عوامل رشد قوای درونی ایجاد رابطه صلح و دوستی است خداوند همواره انسانها را به سمت صلح و آرامش دعوت می کند ، این نکته در آیه 61 سوره انفال به روشنی بیان شده است که خداوند از انسانها می خواهد که دست از جنگ بردارند و در سختیها تنها از او کمک بگیرند چرا که در سایه صلح است که انسانها رشد می کنند و زیباتر از انکه خداوند باریتعالی هیچگاه دوست ندارد مومنین اغاز کننده جنگ وخونریزی باشند برای همین می فرماید اگر آنها خواستند صلح کنند تو نیز صلح کن . اصولا جنگ و خونریزی با ذات اقدس باریعتالی همخوانی ندارد . نکته جالب این است که در آیه بعد نیز کلمه حسبک به معنای کفایت خداوند برای انسان آمده است .